Míni eygu sukku í djúpa hav í nátt
Mítt hjarta tá brann eins og eldur
Og sjálvt um luftin var ísakøld
So vermdu meg tínar heitu hendur
Nei, aldri eg gloyma man tvey eygu so rein
Og andlitið so yndisligt, blítt
Og um eg ikki tá var farin heim
Tá mundi tú stolið hjarta mítt