Θεέ μου κάνε να μου πάνε όλα πρίμα,
τον έρωτά μου φύλαγέ τον απ’ το κύμα,
πάντα ήμουνα, κι αυτό κι αν είναι κρίμα,
ακυβέρνητο καράβι στο Βοριά.
Εγώ φουρτούνες πάλευα σχεδόν από παιδί,
μαντήλι άσπρο σάλευα στου πόνου τη χλιδή,
εγώ ποτέ δεν έκανα το όχι αμανέ
κι ας ήξερα πως πέθαινα στο εύκολο το ναι.
Θεέ μου κάνε να μου πάνε όλα πρίμα,
τον έρωτά μου φύλαγέ τον απ’ το κύμα,
πάντα ήμουνα, κι αυτό κι αν είναι κρίμα,
ακυβέρνητο καράβι στο Βοριά.
Εγώ στις πίκρες γέλαγα και ήξερα γιατί
σεργιάνευα στα πέλαγα κορμιά από χαρτί,
εγώ ποτέ δεν έκανα το όχι αμανέ
κι ας ήξερα πως πέθαινα στο εύκολο το ναι.
Θεέ μου κάνε να μου πάνε όλα πρίμα,
τον έρωτά μου φύλαγέ τον απ’ το κύμα,
πάντα ήμουνα, κι αυτό κι αν είναι κρίμα,
ακυβέρνητο καράβι στο Βοριά.