Ούτε μια φορά χάδι με καρδιά
δεν είχες για μένα,
μόνο δάκρυα λάφυρα, πίσω από παράθυρα
διπλοκλειδωμένα,
σκέψου στα τυφλά να `λεγες πολλά,
όσα θα είχες πάθει,
κι ίσως αν φοβόσουνα και αν πληγωνόσουνα
κάτι να είχες μάθει.
Ούτε μια φορά λόγια τρυφερά,
λες ότι μου δόθηκες μα δεν παραδόθηκες,
ούτε μια φορά,
με σιωπή απάντησα και δε σε συνάντησα
ούτε μια φορά,
ούτε μια φορά λόγια τρυφερά,
λες ότι μου δόθηκες μα δεν παραδόθηκες,
ούτε μια φορά,
άλλα χείλη φίλησα, δε σου ξαναμίλησα,
ούτε μια φορά.
Ούτε μια φορά σώμα με φτερά
να με συνεπάρει,
άραγε τι θα `δινες αν δεν είχες άμυνες
νύχτες με φεγγάρι,
λόγια πιο βαθειά, έστω τα μισά,
αν είχες προφτάσει,
πάθη αφανέρωτα και μεγάλο έρωτα
δε θα είχες χάσει.
Ούτε μια φορά λόγια τρυφερά,
λες ότι μου δόθηκες μα δεν παραδόθηκες,
ούτε μια φορά,
με σιωπή απάντησα και δε σε συνάντησα
ούτε μια φορά,
ούτε μια φορά λόγια τρυφερά,
λες ότι μου δόθηκες μα δεν παραδόθηκες,
ούτε μια φορά,
άλλα χείλη φίλησα, δε σου ξαναμίλησα,
ούτε μια φορά.