Sustuk
Sokak lambalarının ilk ışıklarında
Karanlığa yol alan ses dönmedi
Geçmişin ıslak dudaklarından asılıp
Kopmasak da
Kurşun gibi sevdiklerimizden
Yuvasından uçan kuşlar dönmedi
Bırakın
Böylesine uçsuzken evren
Böylesine sömürülürken zaman
Ve renkler yitirirken kendini merhametsiz
Gönül uçan kuşa ters düşsün
Mevsim döndü
Hüzün döndü
Sen döndün
Gül kokusu güneşte kıvranırken
Delikanlı yüreğinden emzirip
Ateşin üstünde dans eden duman
Ve yeminle savrulan o
Dönmedi
Dönmüyor.