Τι να σου πω
πως πεθαίνω κάθε μέρα για να μπορέσω να ζω
πως κλαίω με τους στίχους από έναν άθλιο σκοπό...
Τις μέρες που περνώ σ’ ένα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια που τις νύχτες σκορπώ
μα όσο σκέφτομαι, σε σκέφτομαι, σε σκέφτομαι
κάποτε θα σ’ το πω
Τα παράπονα μιλούν και για σένα μου λένε
που με κάνεις να δακρύζω, κάποια μέρα θα σ’ το πω
μα μόλις έρχεσαι ξεχνώ, ξεχνώ τι να πω
Τι να σου πω
πως ξεχάστηκα για χρόνια μόνος και περιμένω
γιατί στο πλάι μου ελπίζω να ακουμπήσεις τελικά
να σωθώ