Τις παλιές φωτογραφίες ξεφυλλίζω μία, μία.
Σχισμένα ασπρόμαυρα χωριά, τσαλακωμένες γειτονιές,
στην εξοχή ευτυχισμένες αγκαλιές.
Στις παλιές φωτογραφίες κίτρινα τοπία.
Απ’ το χορτάρι ξεπηδάνε τα παιδιά,
οι φωνές τους στο βουβό μου φτάνουν σπίτι.
Με μαγεμένο μοιάζω τώρα δύτη,
στη θάλασσα του παρελθόντος που βουτά.
Απ’ τις παλιές φωτογραφίες πια όλα γύρω έχουν αλλάξει.
Tα χούγια μας μονάχα μείναν ίδια.
Οι εκδρομές τελείωσαν, οι βόλτες, τα ταξίδια.
Τα σώματα, τα σπίτια έχουν ρημάξει.
Απ’ τις παλιές φωτογραφίες μας κοιτάζουν φαντάσματα.
Με μάτια που αστράφτουν μας γελάνε.
Ξένες οι αγάπες μας πως μοιάζουν, τα πράγματα
κι οι χρυσαφένιες μέρες μας που πάνε.