Κοιτώ πως παίζουν τα παιδιά
ξεχύθηκαν στη γειτονιά
μέσα από τα μάτια τους η αλήθεια
αυτή που έψαχνα
Μέσα από χιλιάδες πέρασα
βουρκωμένες θάλασσες, νερά
έξω από την πόρτα σου έφτασα
μα ξέμεινα
Έχω μια αγάπη να θυμάμαι τα βράδια
λίγο προτού κοιμηθώ
ένα καράβι να γυρίζω λιμάνια
ίσως εκεί να σε βρω
Απ’ το μπαλκόνι μου ξανά
εύχομαι να `βγαζα φτερά
και να πετούσα
ως τα χέρια που μου γνέφουνε
μα όσα θέλω είναι πολλά
και όσα έχω είναι αρκετά
να με κρατήσουνε