Πω πω, τι κέφια πρέπει να `χε ο Θεός
την ώρα που `φτιαχνε, μωράκι μου, εσένα!
Από τα θαύματα του κόσμου τα επτά
είσαι το πρώτο, το καλύτερο, το ένα.
Φιλάκια, φιλάκια, φιλάκια πολλά
θα κλάψουν με σένα μανούλες, παιδιά
φιλάκια στο στόμα διπλά και τριπλά
φιλάκια, φιλάκια, φιλάκια πολλά.
Φιλάκια, φιλάκια, φιλάκια πολλά
θα κλάψουν με σένα μανούλες, παιδιά
φιλάκια στο στόμα διπλά και τριπλά
εγώ να πεθαίνω κι ας είσαι καλά.
Πω πω, τι σώμα και τι μάτια είν’ αυτά!
Τέτοιο παιδί γεννιέται μια φορά στο τόσο.
Χόρεψε, μάτια μου, να πάθω τη ζημιά
κι εγώ την πίστα με λουλούδια θα τη στρώσω.