Μαζεύω της κιθάρας μου τους ήχους απ’ το χώμα
οι μνήμες και τα λόγια μου θα αρματώσουν πλοία
ακήρυχτος ο πόλεμος σχεδόν σώμα με σώμα
μα ο έρωτας ανίκητος στης μάχης τα πεδία.
Ή ταν ή επί τας ασπίδα μου ανάστροφη
Ή ταν ή επί τας μ’ όνειρα κεντημένη
Ή ταν ή επί τας ελπίδα μου παράφορη
Ή ταν ή επί τας αρένα ματωμένη.
Με τόξο την ελπίδα μου και βέλος ένα στίχο
εκεί στην θέση της καρδίας εγώ θα σημαδέψω
και στον χορό των ποιητών γκρεμίζοντας τον τοίχο
θα μπώ με το ποτήρι μου το νέκταρ να τους κλέψω.
Ή ταν ή επί τας ασπίδα μου ανάστροφη
Ή ταν ή επί τας μ’ όνειρα κεντημένη
Ή ταν ή επί τας ελπίδα μου παράφορη
Ή ταν ή επί τας αρένα ματωμένη