Τι παράξενο να μοιάζεις
με τον ίδιο σου εαυτό
κι έτσι όπως με κοιτάζεις
να μην είμαι πια εγώ.
Την περήφανη σιωπή σου
τη σκεπάζει μια σιωπή
κι απ`τα χείλη της αβύσσου
πιάνεται για να σωθεί.
Κάθε ψίθυρος σαν χιόνι
σ`ένα έγκαυμα βαθύ
σαν μια φλόγα που φουντώνει
στη φωτιά της να χαθεί.
Η απόλυτη φωνή σου
ένα σκούρο ηχόχρωμα
γίνεται η ύπαρξή μου
βάρος μου και φόρτωμα.
Τι παράξενο να μοιάζεις
με τον ίδιο σου εαυτό
κι έτσι όπως με κοιτάζεις
να μην είμαι πια εγώ.
This lyrics has been read 474 times.