Στο ρυθμό στο χάος λικνίσου
το αιμάτινό σου βάλε κραγιόν
και με μια ριπή της ορμής σου
δώσ’ μου της αγάπης το φως...
Πρίν να μπούν στην πόλη θυμίσου
της ζωής τους φάλτσους σκοπούς
κάποτε στου δάσους τους ίσκιους
μάζευες του πάθους καρπούς...
Κράτα με σαν μ’ αγκαλιάζουν
οι πυροβολισμοί...
κρύψε με στην αγκαλιά σου
μέχρι να’ ρθει το πρωί...
αυτό που ζούμε είν’ απλά ένας έρωτας
στα χρόνια της φοβέρας...
αυτό που ζούμε είν’ απλά ένας έρωτας
στα χρόνια της χολέρας...
Οι ρουκέτες μου σκεπάσαν τον ήλιο
όλμοι μου χαϊδεύουν τα αυτιά
έκανα το’ψέμα τους φίλο
και μόνον έτσι πια νιώθω σιγουριά...
Κράτα με σαν μ’ αγκαλιάζουν
οι πυροβολισμοί...
κρύψε με στην αγκαλιά σου
μέχρι να’ ρθει το πρωί...
αυτό που ζούμε είν’ απλά ένας έρωτας
στα χρόνια της φοβέρας...
αυτό που ζούμε είν’ απλά ένας έρωτας
στα χρόνια της χολέρας...