Βάρια τα βη, βαριά τα βήματα σε πάνε
κάθε βραδιά, κάθε βραδιά στο καπηλειό
Είχες γυναίκα και ένα γιο
που φύγαν πια και δε γυρνάνε
Δεν έχεις τέλος Μπαρμπαλιά
δε σ’ έχει ο χάρος σημαδέψει
σαν αποκάμει απ’ τη δουλειά
μες στα βαθιά του γηρατειά
Με εσέ λεβέντη Μπαρμπαλιά
θέλει να πιει και να χορέψει
Σειρά σου τω, σειρά σου τώρα Μπαρμπαλιά
αφράτη σε, αφράτη σε προσμένει η γη
μα κάθε που `ρχεται η αυγή
στου καπηλειού σε βρίσκει τη γωνιά