Μια Αθηναία αγαπούσα τόσα χρόνια,
μια από τζάκι, μια αστή, μια κάποια Τώνια.
Με κρατούσε για λογαριασμό της
να στολίζω τον εγωισμό της.
Σαλονικιά, Σαλονικιά,
Μακεδονίτισσα γλυκιά,
εγώ σε βρήκα τώρα πια κι ανάσανα.
Σαλονικιά, Σαλονικιά,
με τόσα πλούτη στην καρδιά
εσύ μου παίρνεις μακριά τα βάσανα.
Μια Αθηναία αγαπούσα τόσα χρόνια.
Τα πάντα ήξερε, περνούσε για σπουδαία,
πρωτευουσιάνα, φαντασμένη και μοιραία.
Χρήμα, αλαζονεία, περιφρόνια,
τι ζητούσα εγώ μες στα σαλόνια;
Σαλονικιά, Σαλονικιά,
Μακεδονίτισσα γλυκιά,
εγώ σε βρήκα τώρα πια κι ανάσανα.
Σαλονικιά, Σαλονικιά,
με τόσα πλούτη στην καρδιά
εσύ μου παίρνεις μακριά τα βάσανα.