Εγώ λιμάνι ζήτησα κι εσύ με ταξιδεύεις
Στη θάλασσα σου χάνομαι δεν έχω επιλογή
Σε διώχνω, μ’ αποζητάς, σ’ αγγίζω μ’ αγριεύεις
Εδώ δεν έχει άνοιξη δεν έχει Κυριακή
Σαν αποτσίγαρο σβηστό στα χείλη σου κοιμάμαι
Σαν νομοτέλεια σε ποθώ και σαν αστροφεγγιά
Έμαθα να σ’ ακολουθώ δε ρώτησα που πάμε
φτάνει στη φάτνη σου να μπω έστω για μια φορά
Δεξαμενή Εξάρχεια Χαυτεία και Θησείο
Αγάπη μου υδροκέφαλη μη ψάχνεις το κενό
Τα δακρυγόνα κι οι φωνές με κλείνουν στο Εφετείο
Να βλέπω την Ανατολή με μάτι παιδικό
Οι ακροβάτες βγήκανε στη ράμπα μεθυσμένοι
Σε βαρκαρόλα με καλούν και σε τρελό χορό
Σε λένε Δάφνη και Μυρτώ Μελίνα κι Ελένη
Μα εγώ σε ξαναβάφτισα κόλαση κι ουρανό
Απόψε η ιστορία μας, σινερομάντζο μοιάζει
Τα ασβεστωμένα λόγια μας τα σβησε η βροχή
Απόψε ένα γαρύφαλλο πεθαίνει στο περβάζι
Μα όσα ονειρευτήκαμε δεν έχουν γεννηθεί