Σαν παιδί είμαι στον έρωτα μαζί σου
περιμένω σαν το γάλα τη φωνή σου
μα η κυρία στο τηλέφωνο αρνείται
όλο λέει πως η κλήση προωθείται
Στην πλατεία είμαι τώρα που σε παίρνω
θα φανείς ή πάλι τζάμπα περιμένω;
Δυο πλανόδιοι μουσικοί με χαιρετάνε
Κυριακή συννεφιασμένη τραγουδάνε
Που, πως, πότε και γιατί ακυρώνεται έτσι απλά η εκδρομή
Μήπως, ώστε και επειδή λέω κάτι που δεν πρέπει να ειπωθεί;
Πάρε με μαζί σου
Να είμαι εγώ το χάδι σου, να είμαι και η αφή σου
Απ’ το παράθυρο να βλέπω που μας πάει η εκδρομή σου
Σαν παιδί λύσε το μυστήριο
Αυτό που κάνει το φιλί να μοιάζει με μαρτύριο
κι έλα να δώσουμε πνοή σ’ ένα μπαγιάτικο ειδύλλιο
Έλα να βρούμε την πληγή κι αυτό που λείπει
Μ’ ένα ταξίδι ίσως μπορεί ξανά να γεννηθεί
Σαν παιδί είμαι στον έρωτα μαζί σου
της μαμάς είναι το κραγιόν στο φιλί σου
Ψηλοτάκουνη τρελή αισιοδοξία
Παπαγάλος που παρλάρει μόνο αστεία
Η σοκολάτα απ’ το ψυγείο τώρα λείπει
Δε την βρίσκω πια την πήρε το ποντίκι
Λες για αυτό να `χει πικράνει η ζωή μας;
Πες μου κάτι και θα μείνει μεταξύ μας