Η νύχτα φόρεσε κόκκινα γάντια
και στο λαιμό της μαύρα διαμάντια
κλαίει ο αέρας κι αναστενάζει.
κάτι σαν κρύσταλλο μέσα μου σπάζει.
Είναι η ώρα που σε θυμάμαι
που παίρνω δρόμους κι αλλάζω ψυχή
σε ξένα χείλη μπορεί να κοιμάμαι,
μα τα δικά σου και τέλος κι αρχή.
Η νύχτα φόρεσε μαύρο καπέλο,
στο πρόσωπο της πράσινο βέλο
παίζουν τα χρώματα με τ’ αεράκι,
ραγίζεις μέσα μου σαν ποτηράκι.
This lyrics has been read 289 times.