Δέκα μέρες δέκα νύχτες
Δεν κοιμόμουνα
Μόνη μου μονολογούσα
Και σκεφτόμουνα
Ποιος ο λόγος να περάσω
Όσα πέρασα
Και γιατί ακόμα εσένα
Δεν ξεπέρασα
Δέκα μέρες δέκα νύχτες
Κοιταζόμουνα
Στον καθρέφτη μου μπροστά και
Με λυπόμουνα
Ρώτησα τον εαυτό μου
Πώς κατάντησε
Κι έτσι ξαφνικά ένα βράδυ
Μου απάντησε πως είναι
Λογικό να κάνεις
Να επαναλαμβάνεις
Λάθη σου όταν αγαπάς
Έστω κι αν τα βλέπεις
Πάντα ξαναπέφτεις
Μέσα και ξαναπονάς
Μα έτσι είναι δε βαρίεσαι
Μη στεναχωρίεσαι
Πάψε να το σκέφτεσαι
Ούτ’ η πρώτη είσαι
Ούτ’ η τελευταία
Στη ζωή που αγάπησε
Δέκα μέρες δέκα νύχτες
Είχα τρελαθεί
Δεν μπορούσα να πιστέψω
Τι μου είχε συμβεί
Ρώτησα τον εαυτό μου
Πώς κατάντησε
Κι έτσι ξαφνικά ένα βράδυ
Μου απάντησε πως είναι...