her şeyden sıkılıyom artık kendimden bile
yaşamakta hiçbi keyif vermiyo bünyeme
sıkıntıdan patlayıp daralıyom günden güne
takatim kalmamış bunalımlı ruh halimden
sıkıcı geldikçe her şey uzaklaşmak istedim
huzursuzum genellikle ayrıcada dirençsiz
araya mesafe koyuyom hayat düzeniyle
herkesten uzakta oturmak iyi bi köşede
yalnızlığınla kalmak dertleşmek oluyo
kendi kendime kalıpta kendimi sorguluyom
boğuluyom ancak bu monotonluk ortamında
savruluyom ben bu dünyanın ortasında
dur diyemiyom durduramıyom ki ben asla
dur desemde faydası olmaz ki şuanda
dünya dönüyo onarılmaz problemlerle
problemler katlanır çoğalır süratle
keyifli geçen günlerse yok denebilir
mutlu olamıyom olmak içinse denedim
sonuç mutsuzluktanda öteye gidemedi
sanırım ben bu hayatı pekte sevemedim
vaziyet onu gösteriyo sevememiş olmamı
hayatta kendini acımasızlıkla tanıtmamalı
kaybetmektende yoruluyom ben bayadır
kaybede kaybede yaşıyorum bu yaşamı
sevinçler gelmiyo öyle pek gözümün önüne
binde bir olabiliyodur o da belkide
tesadüfi diyebilirim bu yaşanan şeye
daimi mutluluklar olsada kaybetmesek
böyle diyomda olmadıkçada ne fayda
zarar geliyo fayda denen şey yok ortada
mağlubum sürekli hayat senaryosunda
dertler gitmiyolar ebediyen yanımdalar