Δεκαπεντάχρονο παιδί κι ο κόσμος μία μπάλα
μεμιάς σκοράρεις τρίποντο και ξεκινάμε γι’ άλλα
Όλα τα κόκκαλά σου σπας το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο
από θεό ή διαβολο ζητάς ένα σινιάλο
Αγόρι 18 χρονών κι ο κόσμος μια γυναίκα
μα καβαλάει μια μηχανή, κοιμάται μ’ άλλους δέκα
Με προσευχές και με βρισιές για μια στιγμή γυρίζει
μ’ ένα φιλί στο μέτωπο τις σάρκες σου ξεσκίζει
Το είδες, το αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
κι έτσι μικρέ μεγάλωσες και μου `πες σκοτεινιάζει
Τι είδες, τι αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
πότε μικρέ μεγάλωσες κι όλο μου λες πως σκοτεινιάζει
Στα 25 άντρας σωστός κι ο κόσμος η καριέρα
λάμπεις στα φώτα της σκηνής, μ’ όλα τα βγάζεις πέρα
Δυο μάτια που τ’ αγάπησες σου τάξανε τα πάντα
και κάπως έτσι περπατάς πιο πέρα απ’ τα τριάντα
Στόμα πικρό κι εσύ γελάς, με τρύπια χέρια αγγίζεις
στο άρωμα κάποιας μικρής ό,τι ήθελες κοιμίζεις
Όλα τα κόκκαλά σου σπας, δεν έχει σημασία
Πάντα οι άλλοι θεατές στου τίποτα τη βία