nu ben je weg dus de dag begint ook al had hij een zacht begin
iets met lakens en een lijf of twee
ik laat je gaan wat me niet zint
ik zeg wel dag maar een klein kind schreeuwd vanbinnen mag ik met je mee
maar jij moet je grote mensen dingen doen
al tintelt het op me lippen tot de allerlaatste zoen
van de mond waarmee je alweer goede morgen mee hebt gezegd
tegen mensen die niets weten van het voorrecht om bij jou te mogen zijn
nu ben je weg het is oke ik neem je in gedachten mee
tenminste zoiets heb ik dan bedacht
maar wat je denkt en hoe het voelt daar tussenin zit onbedoeld vaak een verschil
dag en nacht
de dagen zijn te lang en de nachten zijn te kort
waarom krijg ik je pas terug als het alweer avond word
terwijl jij dan je dure dagen slijt
tussen koffieautomaten overlegjes
en ik weet dat ze belangrijk zijn de dingen die je doet
de wereld en je werk omdat ik ook zonodig moet
maar in jouw armen aan het einde van de dag
snap ik niet dat ik al die uren dat ik jouw gemist heb lag
straks ben je weer waar je begon
waar nu nog haast is en beton
daar is straks alleen nog rust en dons
kom maar hier waar je niets moet
kom maar hier alles is goed
kom maar hier
de wereld is van ons