İçimde 10 şiddetinde deprem kimse kalmadı
Hayatı zindan eder bilinçaltı soyut bi yaşantı
Kimse olmasın tek başıma mutluyum ve
Sonumu düşünmek istemiyorum galiba ruh hastası
Psikolojik sorunlarla uğraşırken başım çatlar
Amaçsız hayatım var her an duygu patlar
Bak gözlerime biraz kanlı belli damarlar ve
Doğru yanlış yalan saçma benzer seçimlerim var
Yani mutluluk bana uzaktı 5 yıldır
Çocukluk, hayatın en hareketli yılları
Mechalim kalmadı yıllar geçti üstünden ve
Artık anlıyorum o yılların geri dönüşü olmadı
Büyüdüğümü hissediyorum düşüncelerim farklı artık
Yanımda kimse yok ve istemiyorum bitsin artık
Hayat roman olsa benim türüm drama
Sokakta gördüğünüz Burak Kara ilaçlarla ayakta
Nakarat
Bu benim hayatım, herkesten farklıyım
Hepinizin hayatından kat kat daha yaşlıyım
Yıllardır yüzümde ağrıyan bi çift gözle
Ruh hastası bir adamın günlüğünden sevgilerle
Cevaplar olmasaydı anlıycağınız bende yoktum
Kağıda yazıdığım her satırda boğuldum
Tak bi sorun şu Beynimde döner dalga
Ertesi gün ilk yanlışım sokaklarda uyudum
Bulunduğum yere yakında iki insan var
Beni dinliyolar bi türlü anlatamadım
Yaşadığım sorunları herkese çocukça geldi
Anladığını sananlarla genelde kavgalıyım
Yine bir bahar günü beynimde şimşekler var
Yine bir akşam üstü psikolojik sorunlarım var
Anlayanlar anlar bulunduğum ruh halini
Kafamda oluşmuş bikaç tane korku filmi
Aynen öyle hayatım yok olan insanlar
Ruh hastası demiştim yok olur insanlar
İçimde neşeli bir çocuk vardı şimdi öldü
Dilediğiniz baş sağlığıyla toprağa gömüldü