Seninle başlıyorum,gözlerimden düşen ilk nurum,
Sen taşırıyorum dudaklarımdan bir kenara atıp gururu,
Çok yanlış zamanlarda birbirimize koşarken yorulduk,
Hala nefes nefeseyim,nefesine yetişmek umudum.
Zaman geçtikçe hiç bir şeyi kaybettiğime üzülmedim,
Ve sonra,gülüşlerini özlediğimi fark ettim,
Derinleştikçe yaram anladım ki o an herşeyimi kaybettim,
Gittin,ben geçmişte kalıp tüm geleceğimi katlettim.
O yüzden hala avuçlarımda sakladığım bir sen var,
Bugün etrafa saçtığım hiç birşeyi mutluluktan sanma,
Geçmişe koşup,biz olmaya hala zaman var,
Hangi zamana takılı kaldın kadın,saliseler düşmanken bana.
Duygularını alıp gittiğin günden beri yalnızlığa boğuldum,
Yalnızlık bende öfkeyle metresi,sen bu gecede rahat uyu,
Beni mutlu etmesede eskisi kadar gülüşüne bakmaya,
Hiç bir şey kafi değil ne gittiğini,nede bittiğimi anlatmaya.
Aşkımın şahidisin,bense senin şairin,
Zaman bende bâki,geçer diyorlar sahi mi?
Belki de bu yüzden aşığınım hala,kır kalbimi,
Görünmeyen yaralar yüzünden,acımdan sakinim.
Karanlıktan ayrılan gözlerim sanki güneşe düşman,
Aydınlığa kavuşan tüm karanlıklar belkide pişman.
Gidenler gelir diye,ümit etmedim hiç bir zaman,
Sarılmam başka bir bedene sıcaklığın soğumadan.
Herşey dün gibi,bu yüzden acılar taze hala,
Seni bizden kurtaran birşeyler gelde anlat bana,
Senden kurtulmak değil amaç,sadece mutluluğunu göster,
Elimde kalan gerçeklerim bıraktığın yalanlar.
Seninle buluşmuyorum desem hayallerini aldatırım,
Karanlıklarda bir sen var,her gün bizi anlatırım,
Varlığın mühim değil bazen sessizlik kadar yakınsın,
Dokunamasamda sana,sanmaki yokluğunu yaşıyorum.
Gururu her şarkımda yok ettim beni neden duymadın?
Sen duymadıkça inan,ben hiç susmadım,
Takatim bitti,yoruldum ama hiç durmadım,
Elini tutamadım,elde ettiğim sadece yokluğun.
O yüzden geceler kadar gündüzlerimde var benim,
Seni yok etmek için,hiç birşeyi sevmeyi beceremedim,
Seneleri kattık araya ama hala yazdırıyo geçmişim,
Epey bi zaman oldu yüzünü görmeyeli,nasılsın sevdiğim?