Ένα τίποτα στον κόσμο ήμουνα μια εποχή,
τώρα όμως ανεβαίνω, όσο πιο ψηλά πηγαίνω
προσπαθώ να μη γλιστρήσω απ’ το πρώτο το σκαλί,
προσπαθώ να μη γλιστρήσω απ’ το πρώτο το σκαλί.
Με κορόιδευαν οι φίλοι και ντρεπόμουνα πολύ,
όλοι ήτανε πιο πάνω και καημό είχα μεγάλο
που μου λέγανε πως είμαι στ’ από κάτω το σκαλί,
που μου λέγανε πως είμαι στ’ από κάτω το σκαλί.
Ένα ένα σκαλοπάτι ανεβαίνω στην κορφή,
έχω φτάσει πια στη μέση και κανείς δε θα μπορέσει
να με σπρώξει και να πέσω στ’ από κάτω το σκαλί,
να με σπρώξει και να πέσω στ’ από κάτω το σκαλί.