Περασμένες τρεις κι η μοναξιά γυαλί που με πληγώνει
και λόγω τιμής το σπίτι νιώθω οτι με πλακώνει
Μοιάζει φυλακή το αδιέξοδο που μ’ άφησες να ζω..
μακρυά σου δεν μπορώ...
Ένα μόνο να θυμάσαι, ένα και το τελευταίο
όσο είσαι μακρυά μου πια δεν αναπνέω..
Ένα μόνο να θυμάσαι, θα’ ρθει η μέρα να πληρώσεις
και πικρά να μετανιώσεις..
Περασμένες τρεις κι η ερημιά ποτήρι ραγισμένο
πάλι δε θα’ ρθεις, μα πάλι εγώ εδώ θα περιμένω
Μοιάζει φυλακή το αδιέξοδο που μ’ άφησες να ζω..
μακρυά σου δεν μπορώ...
Ένα μόνο να θυμάσαι, ένα και το τελευταίο
όσο είσαι μακρυά μου πια δεν αναπνέω..
Ένα μόνο να θυμάσαι, θα’ ρθει η μέρα να πληρώσεις
και πικρά να μετανιώσεις..