Της πόλης σου τους λύκους σημαδεύεις
το κόκκινο κραγιόν σου όταν φοράς
το γέλιο σου και το νάζι σου εκπαιδεύεις
για να ‘ρθει ο κυνηγός της αγοράς.
Τα βλέμματα μετράς που σε κοιτάζουν
το πράσινο φανάρι όταν περνάς
μα το όμορφο κεφάλι σου κουράζουν
οι αλήθειες του καθρέφτη που ρωτάς.
Μοιραία γυναίκα ψηλή σαν λεύκα
πόσο είναι το ύψος σου χωρίς τακούνια
χωρίς τα ψέματα από κούνια.
Μοιραία γυναίκα τι να κοστίζει ο εγωισμός σου
η έλξη κι ο μαγνητισμός σου
Μοιραία γυναίκα, μοιραία γυναίκα, μοιραία γυναίκα.
Δεν βρέθηκε το ένα σου γοβάκι
κι ο τύπος που σε πλήγωσε βαθιά
κερνώντας τον καφέ στο Κολωνάκι
σε ήθελε με κόκκινα μαλλιά.
Απόγευμα βαρύ στο πατρικό σου
τα άχρηστα τηλέφωνα πετάς
που σκότωναν το γυάλινο εαυτό σου
τις ώρες στον καθρέφτη που γερνάς.
Μοιραία γυναίκα ψηλή σαν λεύκα
πόσο είναι το ύψος σου χωρίς τακούνια
χωρίς τα ψέματα από κούνια.
Μοιραία γυναίκα τι να κοστίζει ο εγωισμός σου
η έλξη κι ο μαγνητισμός σου
Μοιραία γυναίκα, μοιραία γυναίκα, μοιραία γυναίκα.