Χρόνια χρόνια χαμένα
και σκορπισμένα σε διαδρομές
λόγια φυλακισμένα άχρωμες σχέσεις
και βαρετές
Κι έτσι άσκοπα περνούσε ο καιρός
και κρυφά αναρωτιόμουν συνεχώς
Φως πού υπάρχει λίγο φως
ένας άνθρωπος απλός
για ν’ανοίξω κι εγώ την καρδιά μου
Φως πού υπάρχει λίγο φως
λίγα μέτρα ουρανός
να χωρέσουνε τα όνειρά μου
Αναπάντεχα νιώθω πως η αγάπη
θα’ρθει να με βρεί
Γύρω φίλοι ζευγάρια
σπίτια καινούρια και αγκαλιές
νύχτες μελαγχολίας που με πονούσαν
σαν μελανιές
Κι έτσι άσκοπα περνούσε ο καιρός
και κρυφά αναρωτιόμουν συνεχώς
Φως πού υπάρχει λίγο φως
ένας άνθρωπος απλός
για ν’ανοίξω κι εγώ την καρδιά μου
Φως πού υπάρχει λίγο φως
λίγα μέτρα ουρανός
να χωρέσουνε τα όνειρά μου