Πες μου παραπονιάρα μου γιατί είσαι λυπημένη.
Μήπως θαρρείς δε σ’ αγαπώ ζηλιάρα μου, κι είσαι συλλογισμένη,
κι είσαι συλλογισμένη;
Παραπονιάρα μου μην κλαις, χαδιάρα μου,
και μη μου συλλογιέσαι.
Μόνο εσένα αγαπώ, ζηλιάρα μου,
και μην παραπονιέσαι.
Εσένα `γω λατρεύω, εσένα θα χαϊδεύω, παραπονιάρα μου.
Συ είσαι η χαρά μου, στη γη παρηγοριά μου, μην κλαις ζηλιάρα μου.
Δε θέλω τα ματάκια σου για μένα να δακρύζουν
γιατί τη μαύρη μου καρδιά, ζηλιάρα μου, πιότερο βασανίζουν,
πιότερο βασανίζουν.
Παραπονιάρα μου μην κλαις, ζηλιάρα μου,
και μη μου συλλογιέσαι.
Μόνο εσένα αγαπώ, χαδιάρα μου,
και μην παραπονιέσαι.
Εσένα `γω λατρεύω, εσένα θα χαϊδεύω, παραπονιάρα μου.
Συ είσαι η χαρά μου, στη γη παρηγοριά μου, μην κλαις ζηλιάρα μου.