Ότι αγαπάς δεν έχω, ούτε παρηγοριά.
Μα σαν περνάς σε βλέπω και λάμπει η γειτονιά.
Χαμήλωσε τα μάτια σου να δουν δυο φυλακές.
Η μια μου βάζει σίδερα κι η άλλη κλειδαριές.
Βάλε φωτιά στη σκέψη μου ν’ ανάψει να καεί.
Σαν με ξυπνά τις νύχτες μου και ψάχνει να σε βρει.
Να 'ταν τα λόγια μου κλειδιά εκείνα που λυγάνε
Για να σ’ ανοίξουν την καρδιά και μέσα να με πάνε.