Είπα θα σε βρω σ’ ένα παράθυρο ανοιχτό,
σ’ ένα σοκάκι ξεχασμένο, μακρινό.
Είπα θα σε βρω σε κάποιο τρένο στο σταθμό,
στο πάρκο, μέσα στη βροχή,
μες στα παιδιά την Κυριακή.
Και σε βρήκα μες στα φώτα,
στις φωνές, στους καπνούς,
μες στην ντροπή.
Είχες μάτια πικρά και άδεια
σαν δυο καράβια που ’χουν πνιγεί.
Είχα να σου πω ένα τραγούδι τρυφερό
και να σου μάθω τ’ όνειρό μου το κρυφό.
Είχα να σου πω κι ήταν το στόμα μου πικρό,
το δάκρυ μου πικρό κι αυτό
κι απόμεινα να σε κοιτώ.
Και σε βρήκα μες στα φώτα,
στις φωνές, στους καπνούς,
μες στην ντροπή.
Είχες μάτια πικρά και άδεια
σαν δυο καράβια που ’χουν πνιγεί.