Καθένας σήμερα ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἀτενίσει τὰ ἄνω,
μοιάζει μ’ ἐρημικὸ πελεκάνο.
Ὑπῆρχε πλάνο γιὰ πτώση στὸν κυκεώνα,
καὶ σίτιση ἀπ’ τὴ σοδειὰ πού `ρθ’ ἀπ'τὴ Βαβυλώνα.
Πίσω ἀπ'τὴ Νέα Ἐποχή, κρυβόταν κάθε ἀρχαία πλάνη.
Δαιμονικὴ χοάνη, νεοσαμάνοι, τσαρλατάνοι
καὶ ψευδοπροφῆτες ποὺ κήρυτταν τὴν ἀπώλεια,
ἐνδύοντας τὰ πάθη τους μὲ φιλοσοφικὰ τριβώνια.
Σκέψεις διαλυτικὲς καὶ μηδενιστικὰ συμπεράσματα,
ἀπὸ ἀνθρώπους-φαντάσματα, μέσ’ τα χαλάσματα.
Οἱ πιὸ πολλοί στὴ δίνη, μὲ τὴ διμεθυλοτρυπταμίνη,
δὲν ἔμαθαν τὴν προσευχὴ ἐκείνη, μὲ τὸ κομποσχοίνι.
Πλέον θέλει ἀγώνα κ’ αἷμα, γιὰ νὰ λάβει κάποιος Πνεῦμα:
1) νὰ ἀντιμετωπίσει αὐτὸν ποὺ ἐλέγχει τὸ ψέμα,
2) τὸν κακό του ἑαυτό, 3) πλήθη πού `ναι σὲ λήθη.
Χτυπάω τὸν συναγερμό, ἕκαστος ἐφ'ᾧ ἐκλήθη!
Χτυπάω συναγερμό!
Χτυπάω τόν συναγερμό!,
Χτυπάω συναγερμό,
γιατί εἴμαστε ἕνα βῆμα πρίν ἀπό τήν πτώση στό κενό!
Ἄρχοντες Σοδόμων, λαὸς Γομόρας.
Σύγχρονοι Ἐπιμηθεῖς ἀνοίγουνε τὸν πίθο τῆς Πανδώρας.
Ἐντὸς τῆς χώρας, τοπίο ἀπέραντο ἀπὸ στέρφα γῆ,
ἀφοῦ τοῦ Λόγου ἡ πλατφόρμα ἔχει διαρραγεῖ.
Στὶς πόλεις νῦν, ἀκοῦγοντ’ οἱ «οὐαὶ» τῆς Χοραζὶν
καὶ τῆς Βηθσαϊδᾶ, γιὰ τὸν ἀφύσικο τρόπο τοῦ ζῆν.
Ἡ πτώση πλέον ἔγινε σημαία καὶ τί
νὰ περιμένεις ἀπὸ μία δηλητηριασμένη νεολαία;
Μία ἐποχή, ὅλοι φωνάζανε γιὰ κάποια «ἀλλαγή»,
παράλληλα κοιτοῦσαν τὰ ψηφία στὴν ἐπιταγή.
Ὅλα θά `ταν ἀλλιῶς, ἂν λέγανε γιὰ τὴν καταλλαγή,
τὶς ἀρετὲς ποὺ ἀνθίζουν στὴ σιγὴ καὶ τὴν ἀποταγή.
Ὃμως ἀκόμα οἱ πιὸ πολλοὶ συνομιλοῦνε μὲ τὴν ἄβυσσο
κι αὐτὴ ἡ νύχτα ἡ μακρά, πότε θὰ λήξει εἶναι ἄγνωστο,
καὶ ἐνῶ κουρδισμένοι βαδίζουνε στὸν γκρεμὸ,
κάποιοι σὲ πεῖσμα τῶν καιρῶν, χτυποῦν ξανά συναγερμό!