Κούρεμα Θιβετιανό και πλησιάζει
ξέρει πάντα είμαι εδώ, πως είμαι εδώ
Μεσ’ το πληκτρολόγιο ζει, πως με τρομάζει
που απ’ τα δάχτυλα περνάει στον αγωγό
Στον αλγόριθμο φρικτό το κιμονό του
ιερέας σε βωμό δυαδικό
τρέφει ένα τρωκτικό ως το χαμό του
κάποιος μ’ αντιγράφει εδώ, δεν είμαι εγώ
Πέστε του δεν είμαι εγώ, μόνο του μοιάζω
λάθος αριθμητικό, λογισμικό
πέστε του δεν είμαι εδώ, απουσιάζω
λάθος στο τερματικό
εγώ δεν είμαι από δω, δεν είμαι εδώ
Το σινιάλο «μπιπ» συρτό κι η οθόνη πήζει
το παγκόσμιο κενό χωράει εδώ
Κάποιος σπάει τον κωδικό, με χαραμίζει
δήμιος με παρελθόν, τρομαχτικό
Δέσμια μωρά βογκούν, πώς να τα λύσω
μήτρες τα γεννοβολούν με κλονισμό
Ο Αδόλφος μια σκιά, κρυμμένη πίσω
κάποιος άλλος ζει εδώ, δεν είμαι εγώ
Πέστε του δεν είμαι εγώ, μόνο του μοιάζω
λάθος αριθμητικό, λογισμικό
πέστε του δεν είμαι εδώ, απουσιάζω
λάθος στο τερματικό
εγώ δεν είμαι από δω, δεν είμαι εδώ