Σου `χει τύχει ούτε να μιλάς
μοναχός σ’ ένα άδειο κρεβάτι
και η σκέψη με τρέλες γεμάτη
μη μη γελάς
Σου `χει τύχει ποτέ να μιλάς
και να χάνεσαι μέσα στα αστέρια
να σου καίει τα τσιγάρα τα χέρια
μη μη γελάς
Τώρα που με βλέπεις να προσπαθώ
μπροστά σου να μιλήσω
τώρα που μισώ και τον εαυτό μου
τώρα που `χει γίνει τρόμου ζωγραφιά το πρόσωπό μου
μη μη γελάς μη γελάς
Σου `χει τύχει ποτέ να μιλάς
μοναχός σ’ ένα άδειο κρεβάτι
κι η ζωή μια μεγάλη απάτη
μη γελάς
Σου `χει τύχει ποτέ να μιλάς
να αρχίζεις και να μη τελειώνεις
καλοκαίρι κι εσύ να κρυώνεις
μη μη γελάς
Τώρα που με βλέπεις να προσπαθώ
μπροστά σου να μιλήσω
τώρα που μισώ και τον εαυτό μου
τώρα που `χει γίνει τρόμου ζωγραφιά το πρόσωπό μου
μη μη γελάς μη γελάς