Λένε πως είδαν να γυρίζεις νύχτα
την άσφαλτο να σκίζεις.
Λένε πως ζεις ευτυχισμένη
και δε θυμάσαι εδώ ποιος μένει.
Λένε πως βγαίνεις με γνωστούς μας.
Λένε πως και στους αυτούς μας
μέσα στο συφερτό του κόσμου
ζεις εσύ, κι ο καημός δικός μου.
Λίγη καρδιά να `ξερα να βάλω,
λίγη καρδιά στο κορμί σου απάνω,
λίγη καρδιά και μια στάλα μνήμη.
Λίγη, μήπως στη διαδρομή σου τύχει
και θυμηθείς ποια ήσουν.
Λένε πως είδαν να χορεύεις νύχτα
με τη φωτιά να παίζεις
σπίρτο στα μάτια όλου του κόσμου
μα δε σε καίει ο πυρετός μου.
Λένε πως σ’ είδαν ζαλισμένη,
λένε, με τα άστρα αγκαλιασμένη.
Ζήσε ο ουρανός σου ανήκει,
ξέρω εγώ, μια ζωή στο νοίκι
Λίγη καρδιά να `ξερα να βάλω,
λίγη καρδιά στο κορμί σου απάνω,
λίγη καρδιά και μια στάλα μνήμη.
Λίγη, μήπως στη διαδρομή σου τύχει
και θυμηθείς ποια ήσουν.
Άκουσε πως χτυπάει άκουσε,
απ’ τα βάθη μου έρχεται
και με κυβερνά.
Άγνωστος, ξέρω είναι άγνωστος
ήχος πια για σένανε
μα είναι η καρδιά.