Οι φίλοι μου μου λένε κάνε πίσω
προτού εσύ μ’ αφήσεις, να σ’ αφήσω
Όλοι μου οι φίλοι μου λένε, θα πάθω
τελειώνω το ποτό μου και τους διαγράφω.
Τους γράφω.
Ουρλιάζουν οι σειρήνες, παντού διαδηλώσεις.
βουλιάζουνε οι δρόμοι, ψιχάλες με δόσεις.
Φτάνω όπου να ’ναι, φωτιά αναμμένη
την έχω την πυξίδα εκεί κολλημένη,
σ’ εσένα, σ’ εσένα.
Τα ’χω όλα γραμμένα δεν ακούω κανέναν
γιατί δική μου είναι η ζωή.
Μες στο γκρίζο του κόσμου είσαι ανάσα και φως μου
εσύ πάθος δίχως λογική.
Μου λέει η λογική μου πάτα φρένα,
στο τέλος δε θα βρίσκεις τα χαμένα.
Λέει η λογική μου, μαζί σου θα πάθω
αυτά που έχω νιώσει, δεν της περιγράφω.
Την γράφω.
Φωνάζουν δύο τύποι στο στόχο μην μπαίνεις
στα πόδια δεν το βάζω, να με περιμένεις.
Φτάνω όπου να ’ναι φωτιά αναμμένη
την έχω την πυξίδα εκεί κολλημένη,
σ’ εσένα, σ’ εσένα.
Τα ’χω όλα γραμμένα δεν ακούω κανέναν
γιατί δική μου είναι η ζωή.
Μες στο γκρίζο του κόσμου είσαι ανάσα και φως μου
εσύ πάθος δίχως λογική.