Και δεν ήταν ένας, και δεν ήταν ένας,
και δεν ήταν δυο, δεν ήταν δυο.
Κι ακολουθούν χιλιάδες, κι ακολουθούν χιλιάδες,
κι ακολουθούν χιλιάδες.
Κι απ’ την πολιτεία, κι απ’ την πολιτεία,
κι από το χωριό, κι απ’ το χωριό.
Άνδρες και παιδιά και γέροι και μανάδες
γέροι και μανά μανάδες.
Και ανηφορίζει, και αγκομαχά,
ο λαός ποτάμι, ο λαός ποτάμι,
σέρνεται, κοχλάζει, βογγεί κι αλυχτά,
ματωμένο χράμι, ματωμένο χράμι.
Και φωτιές ανάβει, και φωτιές ανάβει,
και λυπητερές, λυπητερές
ψαλμωδίες λέει, ψαλμωδίες λέει,
ψαλμωδίες λέει.
Και κρατάει τη γνώση, και κρατάει τη γνώση,
πέτρες κοφτερές, με κοφτερές.
Και χτυπάει και κλαίει, και χτυπάει και κλαίει,
και χτυπάει και κλαίει, .
Κι είναι η ιδέα, κι είναι η ζωή
καταπροδομένη, καταπροδομένη.
Είναι ένας Ιούδας, μελανό πρωί,
όλη η οικουμένη, όλη η οικουμένη.
Και δεν ήταν ένας, και δεν ήταν ένας,
και δεν ήταν δυο, δεν ήταν δυο.
Κι ακολουθούν χιλιάδες, κι ακολουθούν χιλιάδες,
κι ακολουθούν χιλιάδες.
Κι απ’ την πολιτεία, κι απ’ την πολιτεία,
κι από το χωριό, απ’ το χωριό.
Και δεν ήταν ένας, και δεν ήταν ένας,
και δεν ήταν δυο, δεν ήταν δυο.