Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
τί έχεις, παληκάρι μου και κλαις.
Θρηνώ τα μαύρα νειάτα μου
στο κρύο το κελί μου,
μέσ’ στα βαρειά τα σίδερα
θ’ αφήσω το κορμί μου.
Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
κουράγιο, παληκάρι μου, μην κλαις.
Αντιλαλούν απόψε οι φυλακές
και κλαίει όλος ο Γεντί - Κουλές.
Αύριο το ξημέρωμα
τον κόσμο τον αφήνω,
αφού με καταδίκασαν,
το χρέος μου το δίνω.
Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
κουράγιο, παληκάρι μου, μην κλαις.
Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
τί έχεις, παληκάρι μου και κλαις.
Αφήνω τη γυναίκα μου,
τα δόλια τα παιδιά μου,
ήρθε η στερνή η ώρα μου
και σφίγγεται η καρδιά μου.