Μια φωτιά μες στο κορμί μου,
μια καρδιά στη σκέψη σου χτυπά,
πίνω, καπνίζω, έχεις γίνει προσευχή μου
κι η νικοτίνη που στο αίμα μου κυλά.
Αμαρτωλή μου αγάπη πώς θα βρω μ’ εσένα άκρη,
στης μοναξιάς τα βάθη θα ξημερωθώ,
αμαρτωλή μου αγάπη της ζωής μου εφιάλτη,
πάλι μετράω λάθη κι όμως σ’ αγαπώ.
Πώς μπορείς να με συγκρίνεις,
να μιλάς ξανά για χωρισμό,
μισώ τις νύχτες που μόνο μου μ’ αφήνεις
γιατί είσαι τ’ όνειρο που διάλεξα να ζω.
Αμαρτωλή μου αγάπη πώς θα βρω μ’ εσένα άκρη,
στης μοναξιάς τα βάθη θα ξημερωθώ,
αμαρτωλή μου αγάπη της ζωής μου εφιάλτη,
πάλι μετράω λάθη κι όμως σ’ αγαπώ.