Κοίτα πως χαράζουν οι εικόνες το βλέμμα μας.
Άκου τις κραυγές που δεν `φτασαν στα αυτιά μας.
Σκέψου πόσες λέξεις χαθήκαν στα λόγια μας.
Πόσες πράξεις σκότωσαν τα ένστικτα μας.
Άσκοπες σκιές δίχως αίμα στις σάρκες τους
με πληροφορίες που ξέχασαν ήδη.
Σαν τραίνα σε ράγες που ψάχνουν το δρόμο τους
ξεκινούν το ίδιο μαύρο ταξίδι.
Στα μέρη που έρπονται οι άγγελοι της θλίψης
χαρίζοντας στο αύριο τα παράσημα της λήθης.
Άγχρωμες οθόνες προβάλλουν το μέλλον μας
μέσα σε θαλάμους που ο χρόνος τελειώνει.
Ακίνητοι δείκτες παγιδεύουν την σκέψη μας
να ψάχνουμε το τίποτα στο πουθενά.
Είδα να παράγουν σκουπίδια που η λάμψη τους
τυφλώνει το μυαλό και την ψυχή.
Δεν ξέρουν, δεν είδαν, μα ούτε φαντάστηκαν
πως είναι ανώφελη διαδρομή.
Στα μέρη που έρπονται οι άγγελοι της θλίψης
χαρίζοντας στο αύριο τα παράσημα της λήθης.