Uçurum çiçekleri derdim de Munzur eteklerinden.
Düştüm uçkunlar gibi nevruz alevlerinden.
Geldim yüzümden bakır çalığı, mahcup acemi
Geldim lehçesi dağ, şifresi yurtsuz ezgilerle.
Bu kentte öğrendim dövüşmeyi bilgice
Kadim dostluğu ve ihaneti
Sevmeleri ve hapishaneleri bu kentte...
Ankara alnımın ilk çizgisi,
Korkarım ıssız kalacak.
Gökte turna dizim dizim
Dinmedi yürekte sızım
Erdal Eren'i asmışlar
Ağıdını söyler sazım
Deli sevdalar başında
Sevdalı yürek döşünde
Çektiler darağacına
Daha gencecik yaşında
Ankara adı kara |
Bu yara başka yara |Nakarat
Onyedi yaşındaydı |
Kıyılır mı Erdal'a? |
Gökyüzünden bize der ki
Durmasın kavgamın çarkı
Sen ağlama anacığım
Çoğalırız türkü türkü
Başı dimdik yürüyordu
Ölümüne gülüyordu
Halkım unutmasın beni
Mutlak gelirim diyordu
|Nakarat|
Zulüm kurbanını seçti
Bütün Dünya buna şaştı
İşkencede Hasan Özmen
Sesi denize ulaştı
Ben her zaman halkı sevdim
Bunun için işte öldüm
İnsanlık utansın buna
Dağlarıma selam saldım
|Nakarat|