Verse 1:
Henüz sabahın pusu ve yolum uzun
Yetişmiyor hızıma huzur ve kafa bozuk
Ben nerede kaybolupta bulunurum
Yazık ezberler bozulup unutulur
Umutların olur bir de bulutların
Karaysa eğer terket git hudutları
On yıllık rüyadan ayaklanıp
Ben bir bir patlattım o siyah balonları
Deli dolu ruhum derin ve duruh
Geri dur kapılma dikkat et boğar emin ol
Kalbini kaplamış fitne fücur
Nereye girerse girsin okumun ucu
Hep sorun ve en zoru o aşk yolu
Göz olur flu tüm renkleri solar
Aldığım nefes için ilham olup
Ya da bir dua ya da bir duvar yıkılmaz olan
Ve dile kolay yok ipin ucunu tutan
Zamana yenik düşer heves kalır kursağında
Unutucaksan eğer söz verme
Neyse ne siktir et bekle inerim göklerden
Nakarat x2:
Lütfen rahat bırak
Yalnız bir kartalın kanatları kadar özgür yaşar
Ruhum dön dolaş
Bu gökyüzü benim odam sarılıp sarmalar
Verse 2:
Ben miyim pişmanlık sonrası akıllanan?
Sen misin aklımdan geçenleri alıp tutan?
Sahte müjdedir hayalleri alıp yutan
Benden büyüksün hayat yaptıklarından utan
Elimle yazmak istediklerime dün hakimken
Sorun nedir zihnim ufaktan durdum sen
Dünya elzem ama ben birazcık sevsem
Kime kibrim dersen küstahlara sersem
Çıkarsız sevdi adam boğuştu yıllarla ama
Gelecek hakimiyetini kaybetmişti oysa
Kırık bir kadehin parçalarından bak zamana
Hatırlayabildiklerini dök önüne ser yarına
Ölçü zamanı şimdi hesap kitap ayarı
Dünya senin bildiklerinden daha karlı
Hadi yatır aklı, aklın ağlamaklı
Biraz düşünebilirsen sebep sonuç farklı
Bul fotoğraflarımdan hadi kendini ara
Gizlenmişti gerçek sen belki arka pozlara
Tutabildiğim dalı kırmamaya çalış alış
Hayat böyle bir denklem istemediğin yarış
Nakarat x2:
Lütfen rahat bırak
Yalnız bir kartalın kanatları kadar özgür yaşar
Ruhum dön dolaş
Bu gökyüzü benim odam sarılıp sarmalar