Abgun Şah
Sonuna kadar acı çekti çığlık tepeden tırnağa.
Nihayetinde susturdum içimde ki şeytanı.
Beynim tarihten kalma ahşap bir bina gibi.
Beni duyduğun seslerin hepsinden daha iyi tanı.
Umduklarıma kum serpiyorum saklanıp gömülsünler.
Şiddetli bir ürpermeyle kaybolup silinsiler.
Mirasım hislerimdir, bıraktım maviliğe.
Tüm denizler gözlerimden defolup çekilsinler.
Hiç bir deniz kafa tutamadı duyduğum yangınlara.
Bir gözüm gerçekten yana, bir gözüm hep avunmada.
Bana inat bir rüzgar var mevsimlerin ucunda.
Rüzgârların ıslıkları ölüm marşı tadında...
Yabancısı bile olamadığım bir hayatla başbaşayım.
Her sabah uyandığımda rüyalarla saçbaşayım.
Buruk bir kış mektubu tadındayım bugün.
Ben ölüme, ölülerden daha fazla aşinayım.