Φτερά
αναμνήσεις χαράς
Πεθαίνεις όρθιος
καθώς και μέχρι να χτυπήσεις κάτω
Πιο βαθιά απ’ τον πάτο
Πιο ψηλά απ’ τον κίνδυνο
Παγίδες χτίζεις στο χώμα
κινούμενη άμμο έχεις στρώμα
και για δείπνο το φεγγάρι
στο χρυσό του μαξιλάρι
μην τυχόν και αναπηδήσεις
για να πεθάνεις ξεκούραστος
καθώς και μόνο σε ικάρου πτήσεις
Ικάρου πτήσεις
Σώος στα φρένα ξεσπάς, μεθάς
σε κάθε εμπόδιο χρωστάς ό,τι αφήσεις
κι ύστερα από αναζητήσεις πάλι δίπλα μας
μα πιο φτωχός κι απ’ το φεγγάρι
και να θες δε θα ζητήσεις
ελαφριά κοιμισμένος για πάντα
για πάντα σε ικάρου πτήσεις
Ικάρου πτήσεις
κι αν ζήσεις
ξαναπετάς
ευθεία μικρή η τροχιά σου
μετρημένη
κάπου στον ήλιο τελειώνεις
Ανοίγεις τα φτερά
φονικά τα χτυπάς
χαριστικά σε υψώνεις
την περιέργεια θυμώνεις
μια τελευταία φορά
Και πριν απ’ τις κατακτήσεις
θα έχεις κατεβεί
από τον θρόνο που είχες κτίσει
για να πεθάνεις ξεκούραστος
κι αθώος
μόνο για μια πτήση