Μέσ’στον αέρα σου ακόμα
Κι απ’ των καιρών τα χαλάσματα
Οι εποχές σαν φαντάσματα
Ανασαίνουνε
Μέσα απ’ το ίδιο το χώμα
Κι απ’ των ψυχών τα κοιτάσματα
Οι πηγές με τα θαύματα
Μ’ανασταίνουνε
Πόλη
της μοίρας μου οι δρόμοι
ποτάμια στο χάρτη σου
Πόλη
ποιο φως μας ενώνει
ποια δύναμη πέρα απ’ τ’αστέρια
Πόλη
Συντρίμμια και σκόνη
Κορμιά στην αγάπη σου
Πόλη
Πως καίγομαι ακόμη
Γι’αυτά τ’ακριβά καλοκαίρια
Μες στα λιμάνια σου τώρα
Πάνω σε υγρά καταστρώματα
Των λαών τα πληρώματα
Σε μοιράζουνε
Μες στης καρδιάς μου τη χώρα
Στα παιδικά μου λευκώματα
Τ’ουρανού σου τα χρώματα
Με ησυχάζουνε