Απόδειπνα μ`αφέγγαρη κινήσαμε βραδιά,
στο πούπι τρεις εκτύπησε το μισεμό η καμπάνα.
Πάφλαζε ασήμι ο Ινδικός, βρομούσες τσικουδιά,
σαν τότε που σε βρήκαμε χαμένο στην Αβάνα.
Χέρια γερμένα τ`άρμενα σε χρώματα μωβιά.
Πως να σ`αγγίξω που πονάς, στον ουρανό ν`ανέβω.
Πλήρωσα λιμανιάτικα, μηνών ιδρωκοπιά,
τις νύχτες που καιγόμουνα, μαζί σου να κουρσεύω.
Ρολάνδη, νύφη, γιασεμί, μαύρο κρασί, φιλί μου.
Σαράκι χρόνια αγιάτρευτο, το πέλαγος βογκά.
Κι εγώ να σκύβω πάνω μου, να ξύνω την πληγή μου,
κι απέ με σένα φίλε μου, να πίνω τσικουδιά.