Πέρα στης γνώσης το βαθύ
το μυστικό πηγάδι
φωνή έριξα πετονιά
και βλέμμα παραγάδι.
Πως γίνεται για να μου πει
φαρμάκι όλο να πίνω,
να καίγομαι μες στο χιονιά
και στη φωτιά να σβήνω.
Έι, ο, κι απάντηση δεν πήρα,
έι, ο, σκοτάδι και αλμύρα.
Έι, ο, πόνους, φαρμάκια πνίξτε
έι, ο, ρίξτε να πιούμε, ρίξτε.
Ρώτησα πρώτα τους σοφούς
μετά τους παραβάτες,
άγιους εκεί στους ουρανούς
και μέθυσου διαβάτες.
Τούτα τ’ αγκάθια που κρατώ
άνθη πως θα τα κάνω,
εμπρός συνέχεια περπατώ
μα στη χαρά δε φτάνω.
Έι, ο, κι απάντηση δεν πήρα,
έι, ο, σκοτάδι και αλμύρα.
Έι, ο, πόνους, φαρμάκια πνίξτε
έι, ο, ρίξτε να πιούμε, ρίξτε.