G³osy wokó³ mnie mówi¹ nic, nic nie jest na pewno.
Le¿ê, patrzê w sufit i wiem,
wieczne jest niebo nade mn¹.
Ciekn¹cy kran, tynk odpada ze œcian,
za oknem czai siê nuda.
Dzwonek u drzwi nie odezwie siê nigdy,
samotnoœci¹ zatruty umieram.
Ja wiem.
Ja wiem - obojêtnoœæ, jak cierñ, ostry ból.
Ci¹gle jeszcze mieszka w ludzkich sercach
Ja wiem.
Z czo³a ocieram noc, otwieram drzwi,
na schodach pusto i cicho.
Ludzie zamkniêci w snach
wci¹¿ chowaj¹ na dnie swoich dusz paj¹ki strachu.
Rozpaczy krzyk nie obudzi w nich niepokoju,
ani litoœci.
Za ciasne g³owy na myœli, za twarde serca na mi³oœæ