Ψευτονταή, μην το χτυπάς, μην το μαλώνεις
το κουρελιάρικο παιδί της γειτονιάς,
πάνω του άναντρα το χέρι μη σηκώνεις,
ίσως μια μέρα να τον συζητά ο ντουνιάς.
Ίσως να είν’ ο αρχηγός,
αυτός που καρτεράμε,
και μιαν αυγή τα λόγια του
σαν ήλιο να ρουφάμε.
Ψευτονταή, αυτά τα μάτια τα θλιμμένα,
τα παιδικά του τα βαθιά και σκοτεινά
βλέπουνε πιο μακριά από σένα κι από μένα
μες στα μελλούμενα και στα παντοτινά.
Ίσως να είν’ ο αρχηγός,
αυτός που καρτεράμε,
και μιαν αυγή τα λόγια του
σαν ήλιο να ρουφάμε.