Χειμώνας μπαίνει σιγά σιγά
κλείνουν οι πόρτες δειλά δειλά
στενεύει το σπίτι, ψηλώνει το πάτωμα
μικραίνουν τα βήματα
και είναι αργά.
Άδεια μπουκάλια πάνω στο ράφι
δυο τρία χρώματα μέσα στη νύχτα
δυο τρεις γουλιές, δυο τρεις γουλιές
παρέα οι γουλιές και το ποτήρι
κι ένα τραγούδι
που μου μάτωσε τα χείλη.
Αυτή η ώρα που περνά
θυμίζει κάτι απ` τα παλιά
και είναι αργά, και είναι αργά.
Κι αυτά τα μάτια που αγαπώ
σε δύο τοίχους να τα κοιτώ
στο ένα ψέματα, στ` άλλο αλήθεια
και εγώ να είμαι
ο τρελός στα παραμύθια.
Ήχους ακούω από παντού
της τηλεόρασης ή του μυαλού
με κυνηγάνε, με κυνηγάνε
πάνω στους ώμους τους
με κουβαλάνε, πρέπει να στρέψω
το μυαλό μου κάπου αλλού.
Αυτή η ώρα που περνά
θυμίζει κάτι απ` τα παλιά
κι είναι αργά, κι είναι αργά.