Λένε πως όταν ο καιρός θα γυρίσει είναι σίγουρο πως κάτι κακό θα συμβεί.
Μαθαίνει το σώμα να απομονώνει την οργή
και δεν υπάρχει περίπτωση να δηλώσει υποταγή.
Αν το πάρεις αντικειμενικά, δεν έχεις επιλογή
τελικά, υπομένεις σε ατέλειωτα οχήματα να περνούν από πάνω σου νωχελικά.
Και ειρωνικά σε κοιτάνε
ύποπτοι περαστικοί με την πάρτη σου γελάνε
παρ’ το όπως θες
έτσι και αλλιώς όλα σχετίζονται σε γενικές γραμμές
είμαστε όλοι πτώματα εν κινήσει.
Υποκινούμενοι από μίση
μα η φύση
θα βρει πάλι τον τρόπο για να μας αναγεννήσει ώστε ο κύκλος να κλείσει.
Αφύσικα αλλάζει μορφές.
Πηχτό σαν αίμα βγαίνει μέσα από στενές επαφές και ανεβαίνει
σαν το μαύρο καπνό μου μέσα στο μυαλό κάνει ζημιά και με τρελαίνει.
Τα δόντια, σφιχτά
τα μάτια στη σπίντα ανοιχτά
χέρια κινούμενα νευρικά και ασυνάρτητα
σ’ απάτητα μέρη συχνάζει,
επιβάλλεται με διαφορά και ίσως τα ακούσεις να ουρλιάζει.
Εκεί που η πόλη κοιμάται στέκεται σιωπηλό και κοιτάζει
το πρόσωπο του κόσμου που είναι υποκριτικό και μας δικάζει
βασανιστικά, παθητικά περνάνε μηνύματα στα εγκεφαλικά παραρτήματα,
μνήματα βλέπω.
Ως εδώ, ξεχείλισε το ποτήρι,
δε το επιτρέπω, στο χτες
το σήμερα προσπαθώ να ανατρέπω.
Τι θες;
μέσα από ανήμερα θεριά και σκοτεινές στοές
ενός παιδιού οι φωνές
ενός τρελού θηρίου οι φωνές
οι μόνες αληθινές
ενός τρελού θηρίου οι φωνές
μέσα από στοές
πες μου τι θες
ενός τρελού θηρίου οι φωνές