Πίσω απ’ τις βλεφαρίδες σου,
οι νύχτες και οι ρυτίδες σου,
παλεύουν να κρυφτούνε…
Πίσω απ’ τα χείλη τα ωχρά,
τα προδομένα μου φιλιά,
για μένα σου μιλούνε…
Ένας στοιχειωμένος πύργος
είναι τώρα το κορμί σου,
γι’ αυτό νιώθει ένα ρίγος,
όποιος μπαίνει στη ζωή σου.
Πίσω απ’ τα μαύρα σου γυαλιά,
δυο καταπράσινα πουλιά,
τα βράδια αρρωσταίνουν…
Πίσω από τ’ άσπρα γάντια σου,
τα λάθη και η κατάντια σου,
κουρνιάζουν και σωπαίνουν…